Laat me gaan

Laat me nu maar gaan,
laat me nu maar los.
Ik heb de grens bereikt,
het eind van m'n bestaan.

De slagen van m'n hart
zijn nu geteld.
Het hoofd verward,
het lichaam geveld.

Ik geef me over,
geen haast, geen spijt.
Ik berust met het feit;
enkel dank, het is zo ver.

Het leven verlaat me
en ik laat me
glijden in het licht
De pressie verlicht.

Geen angst, geen traan
de gloed verwarmd me
Het eind omarmt me,
laat me nu maar gaan

© Copyright Slaytanica

Ingezonden door

Slaytanica

Geplaatst op

26-02-2021

Over dit gedicht

Gesprek nodig ? Bel 1813 in Belgie, voor Nederland, bel 0800-0113. Het leven gaat zelden over rozen alleen !

Tags

Donker Down Moeilijk Verdriet