Mijn laatste fase met fouten

Als de zuster kijkt naar mijn gezicht
kijk ik omhoog zonder vrees
wordt mijn ziel eventjes verlicht

De zin van het leven luchtig bij mij binnen komt
voel ik mijn leven glijd langzaam voorbij
verdriet en pijn wat mij dagelijks overkomt

Fouten ze zijn er niet voor niets geweest
met de zuster lig ik overhoop van tijd tot tijd
haar bejegening raakt mij het meest

Als ze veel te vroeg aan mijn bed staat
met die lauwe lap en ruwe hand
wil ik dat ze snel weer weg gaat

Maar de zuster weet dat ik het niet zo bedoel
door mijn dementie ben ik licht geraakt
even later zit ik lachend in mijn stoel

Mijn kinderen ik zie ze nooit
althans dat zeg ik heel vaak
ik mis ze van minuut tot minuut

fouten ik maak ze met regelmaat
ik drink het glas van mijn buurvrouw leeg
ja dat krijg je als het ineens voor mij staat

dan hebben we wel eens wat woorden
aan tafel is het bijna nooit stil
kon mijn buurman maar beter horen

dat geschreeuw daar wordt je naar van
en dat valse gezang van zuster Mien
om ons te vermaken zegt ze dan

al die oude meuk van weleer
ik ken ze van haver tot gort
doet aan mijn oren zo zeer

en toch zing ik mee
als ik mijn klaagzang heb gedaan
van het hutje aan de zee

mijn laatste fase hier gaat in
waar ik nog fouten maken mag
omdat ik weet het leven heeft nog zin

© Copyright Verwijderde gebruiker