eenzaam appeltje

(vrij naar Rienk Ratsma)

troost voor een eenzame appeltje

je hangt daar alleen
en de takken zijn koud
je huivert tot diep in je schil
geen blad om heen
die de kou tegen houdt
niemand die jou plukken wil
ze vonden je te lelijk
en je schil was te groen
je was ook nog te klein
de anderen pronken
tussen peer en pompoen
daar in het schap van Albert Heijn

je hangt daar alleen
en het verdriet in je lijf
kreunt weg in de wiegende wind
de ijzige bries
maakt je stram maakt je stijf
voor jou geen glimlach van een kind
je hangt daar alleen
maar diep in je hart
groeien pitjes donker van kleur
en kom je dan goed
door de winter heen
en proef je de lentegeur
dan zal het leven in je pitten
tot het appelbomen zijn
voor jou geen kindergebitten
al klinkt dat nog zo fijn
laat de anderen maar liggen
naast de olie en azijn
daar in het schap van Albert Heijn

.

© Copyright Istvan Koning