minderend zicht
minderend zicht
wat kom je me vertellen
vlek op mijn netvlies
welke boodschap brengt je hier
ik heb geen bladzijden leeg gelaten
het wemelt steeds van iets
niets blijft op dezelfde plek
je kunt overal tegen aan lopen
als je ogen niet wijd open staan
ga je op de tast naar je herinnering
licht kan mij niet meer helpen
ik stoot glazen van de tafel
blauwe plekken op mijn armen
gelukkig kan ik blind
mijn handen vinden
zo ga ik op de tast
naar middernacht
© Copyright Istvan Koning
Ingezonden door
Istvan Koning
Geplaatst op
05-08-2020
Over dit gedicht
het accepteren van je eigen verval