vluchteling

ik hoorde de lofzang
van kinderen
op weg naar het leven
van liefde en waarheid
achter hen
bewapende charlatans
met hun uitgebluste vrouwen
onder schroeiende zon
de schimmelende ellende
van stinkende skeletten
en rottende kadavers

ze lijken te zweven de kinderen
vlak boven de gele opwolkende aarde
afgetekend en vaal gekleurd
branden ze in mijn hoofd
mijn ziel verscheurt
van spijt en schaamte
vooral hulpeloosheid
als de voortschrijdende kinderen
die verder zijn dan ik
niet zo snel
wacht ik kom
maar ik kon niet
ik was gevangen
in het vervuilde verlangen
van voor- en tegenspoed

© Copyright Istvan Koning