Op blote knieën

Uit 'Het epigonium'

Op blote knieën zou ik moeten danken
voor heel dit onverdiend resultaat
van een leven lang blijven ademhalen
alsof het poepen is zonder papier.

Eigenlijk zou ik als een stratenmaker
van die kniebeschermers moeten dragen
met een rug zo krom als een hoepel
alsof het spelen is als een snotjong.

Als ik dan thuis kom na een dag
verwacht ik niet anders dat jij
me wast, kleedt, kamt en scheert
als een pas verscheiden lijk.

Guido van Geel

© Copyright guido

Ingezonden door

guido

Geplaatst op

13-04-2020

Over dit gedicht

'Zit niet te zeuren', zei de aflegger en deed of hij het niet gehoord had.

Tags

Guidovangeel