Ik leef

Ze staart lang voor zich uit naar haar glas,
Denkend aan de tijd dat ze nog helemaal gezond was.
Naar een discotheek, de film het was zo gewoon,
Wandelen in het bos genietend van het natuurschoon.
Tot op een dag, ze reed op haar fiets,
Aangereden door een auto hij kwam uit het niets.
Maandenlang in een coma gelegen in het ziekenhuis,
Vol met slangen, infusen en een ademhalingsbuis.
Door een wonder sloeg ze op een dag haar ogen open,
Daar had niemand meer op durfen hopen.
Natuurlijk wilde ze weer terug naar haar oude leven,
Maar die garantie konden de artsen haar niet geven.
Het is nu precies drie jaar geleden gebeurd,
Een zwarte dag die ze nog altijd betreurd.
Plotseling breekt de zon door de wolken door,
Waarom treuren om alles wat ik verloor?
De zon schijnt, de vogels fluiten, nu stoppen met treuren,
Genieten van alles wat ik wel heb dat staat te gebeuren.
Ook al ben ik gehandicapt, voelen mijn benen of ik zweef,
Het leven is mooi, het is tijd om te genieten, ik leef!!!

© Copyright patricia vdv