Dementie
Elke dag sta ik weer op,
Met de vraag waar ik nou ben.
Elke dag sta ik weer op,
Met de vraag waarom ik nou niemand ken.
Elke dag stellen ze mij weer gerust.
Dat alles goed komen zou.
Waarom ben ik niet bij bewust.
En niet bij de mensen waar ik van hou.
Iedereen om mij heen weet wie ik ben,
Alleen zelf weet ik het niet meer.
Maar toch voel ik mij veilig bij hen.
En doen de vragen elke dag minder zeer.
© Copyright TheCaty1994
Ingezonden door
TheCaty1994
Geplaatst op
16-01-2020
Over dit gedicht
29 mei 2015 verstuurd naar Dementie Vandaag