De fietser

neemt zijn eenzame tijd onder
de verre witte bergwolken
geen schilder maakt ze zo

hij begroet de trage koeien
tijdloos herkauwend in ’t groen
in de schaduw van de meidoorn

in de verte de kalme stroom
de ijssel met daarover het pontje
naar de mooiste overkant

hij begroet de einderzoekers
en voorzichtig brengt hij hen
waar ze vandaan kwamen

de fietser een gelukkige zwerver
steeds weer terugkerend naar dat veer
rustig en gevangen tussen twee einders

© Copyright henk posthouwer