Glinsterden zielenpijn

druppels stroomden
droomden vroeger in
hun grijze ijle vlucht

glinsterden
de zielenpijn uit een
hoog bezwangerde lucht

de sluizen van
hemel stonden open
om alle zielen te dopen

voor even
weer helemaal alleen
in menselijk herkennen

zij gleden langzaam
versnellend er heen
de bekende plek

in koesterend contact
droogde tranen in
vervloeiende banen

tot ook de tijd van
jaarlijks samenkomen
hen niet meer bereikt

wil melker
02/11/2019

© Copyright wil melker