Rustpunt

Op een eenzaam heidepad
de stap gezet, de moed gevat
de stilte te waarderen.

Rondom mij alles weggedacht,
tot de essentie teruggebracht,
bereid tot mediteren.

Alleen het landschap en ikzelf
en boven ons het luchtgewelf
waarin wat wolken drijven.

Een zachte bries langs mijn gezicht,
ik voel hem met mijn ogen dicht
en wou dat dit kon blijven.

Bij heidegeuren schoon en puur,
bij zonnestand in plaats van uur,
leer ik weer ademhalen.

Natuurlijk ritme, in en uit
'k voel tintelingen op mijn huid
en kalmte nederdalen.

Dan langzaam uit dit perspectief
behoedzaam en ook selectief
weer dingen toegelaten.

Die middag op de stille hei
bracht ongekende rust in mij,
die mij beslist zal baten.

© Copyright Huub

Ingezonden door

Huub

Geplaatst op

22-10-2019

Tags

Meditatie