De glanzende kiemcel

Ik las 'De glanzende kiemcel' van Simon Vestdijk. Het boek is gebaseerd op een lezingencyclus over de dichtkunst, die hij hield in het gijzelaarskamp in St Michielgestel. Aan het eind van het boek maakte hij met de toehoorders een sonnet over de invallende Herfst die het zicht op de omliggende dorpen mogelijk maakte.

Het Sonnet

'De herfst bouwt veel kerktorens bij; zij rijzen
Als punt'ge paddestoelen uit de grond;
En achter ied're laan die de storm schond
Zien wij hun spitsen naar de hemel wijzen.

Hoe fier, hoe vorst'lijk scharen zij zich rond
Dit armelijk verval onder de grijze
Herfstluchten waar de stormen doorheenreizen
Naar een al scherpomlijnder horizont.

Wel zal het licht in dit benarde heden
Achter de torens van dorpen en steden
Nog maanden lang kein en onvindbaar zijn;

Maar 't diepst verval is geen te hoge prijs
Voor de klare silhouettenlijn,
Die 't land doet rusten in haar parelgrijs.

Simon Vestdijk

Ik heb 77 jaar later dit proces gelezen en meegedaan. Het resultaat van mijn inleving in die herfst in dat kamp, ziet U hieronder

'De zomer verborg achter lanen verscholen
wat nu voor ons wordt onthuld; één voor één
de luider bronnen, kaal en niet meer verholen
die wijzen naar de hemel om ons heen.

Hoe siert deze heksenkring de randen
tot waar ons het zien van de wereld gaat.
Hoe schemert het steeds meer over de landen
waar het leven rond de haard zich bewaart

Wel zal het duister onder winterdek
huizen in de dorpen en in steden
nog maanden dagenlang heerser zijn.

Maar boven praalt grijs een baldakijn
dan weer straalt een lage zon de velden
als door vorst een Breughels meesterwerk.'

© Copyright guido

Ingezonden door

guido

Geplaatst op

29-06-2019

Over dit gedicht

'Voor wie niet horen wil', zei de gijzelaar en bleef waar hij was.

Tags

Cenotaaf. Gijzelaarskamp Guidovangeel Simonvestdijk