Verloren

 Jij, dief nam mij ieder vertrouwen af.
Naast mijn maagdelijkheid was dat niet genoeg straf.
Je kleineerde me en bedreigde me jaren.
Waardoor ik ook mijn zelfvertrouwen liet varen.

Gaf mezelf de schuld, zag mezelf als slet
ik deelde tenslotte met 4 man of een avond het bed.
Ik strafte mezelf, hongerde mezelf uit en kerfde wonden in mijn armen

Stond alleen in de kou niemand die mijn ziel kon verwarmen.
Uit schaamte zweeg ik jaren
wel veel vraagtekens en mensen vroegen de zichtbare tranen te verklaren.

Tranen die er niet mochten zijn
ik was tenslotte zelf de veroorzaker van mijn pijn.
Enkel buiten bij het spoor kon ik breken
was ik alleen en niemand die tegen me ging spreken.

Alleen en kon ik ongestoord me tranen de vrije loop laten.
Had ik rust en had niemand mij in de gaten.
Kon ik even het masker afnemen
en oog hebben voor de veroorzaakte problemen

© Copyright Alive