Mensen die blijven, mensen die gaan!

‘k zie af(scheid) dag en nacht
wuivende mensen die roepen:

“dag, au revoir en bye bye..!”

mensen die blijven,
mensen die gaan

kusjes, zo lang als 't perron...

blije gezichten bij ’t komen,
bleke bij ’t gaan

versleten valiezen,
vol met mooie dromen

mensen met honger en zonder papieren

personen met geld, doch échte klieren!

kinderen die juichen,
koek in de hand,
mam, mag ik aan ’t raam?

'k fluit niet met mijn fluitje,
maar met mijn hart,
want mensen die wuiven,
gaan soms door een gat!

mensen die blijven,
mensen die gaan…

wuivend met handen,
zolang als ' t perron...


© Guido De Pelsmaeker

© Copyright Guido De Pelsmaeker

Ingezonden door

Guido De Pelsmaeker

Geplaatst op

18-06-2019

Over dit gedicht

Tijdens het uitoefenen van het beroep 'treinbegeleider', zie je continu mensen afscheid nemen van hun familie, geliefde... Je komt allerhande mensen uit alle lagen van de bevolking tegen... Plezant, maar soms ook schrijnend...

Tags

Vakantiezomer