De landdag
Uit 'Het epigonium'
Uit de strak gespannen lucht het blauw te boven
daalt de rechter in grote heerlijkheid en oppermacht
neer vanaf zijn door schimmel aangevreten troon
terwijl van alle kanten de tandeloosheid lacht,
als het schallen van de hemelse bazuinen over
de heervrezende opstandelingen die uit hun graven
de vergane resten bijeen vergaren tot de kroon
op hun misantropisch stijve heilsverwachting
zakt plots de magistraat door zijn tumulonimbus
verdwijnt en verschijnt tuimelend er onderuit
om voor de holle ogen van de voorgeleide schare
te pletter te slaan om zijn waarheid te openbaren
ware niet de grond onder dit eschatologisch tafereel
open gespleten om linea recta hellewaarts
doortocht te verlenen aan de hele gapende landdag
met 's heerendrost publiek religroepen festival en al.
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
22-05-2019
Over dit gedicht
'Gek, gekker, gekst', zei de voorganger en geloofde er zelf in