Verscheurende Pijn

Het is weer zoals voordien
Het voelt alsof ik niet kan zien

De leegte begint weer de macht te krijgen
Ik kan mijn leven gewoon niet meer zelf rijgen

Ik voel enkel opnieuw die helse pijn
Zonder te weten wie ik kan zijn

Ik weet niet meer hoe of wat ik moet denken
Er is niemand meer waaraan dat ik iets kan schenken

Alles is mij weeral maar eens ontnomen
Ik krijg nooit de kans om eens te bekomen

Als ik mij even goed voel krijg ik een bons
Zo hard dat ik enkel nog van de pijn gons

Ik dacht echt dat alles op zijn plaats zou vallen
Totdat ik weer en die diepe lege put moest knallen

Het is altijd hetzelfde, iedere keer opnieuw
Ik ben het beu om te leven zonder ademde kieuw

Mijn lichaam heeft een eigen controle genomen
Mijn goede wil is door de vreselijke pijn overgenomen

Ik heb geen macht meer over mijn eigen lichaam
Het enige dat ik doe is piekeren over alles uit schaam

Waarom ziet niemand wat ik wil zeggen? Wat ik bedoel en voel?
Ik heb geen reden meer om te leven zonder een echt doel

Ik wil gewoon de ijzige kou voelen in de kilte
Het antwoord voor mijn bloedend hart is de eeuwige stilte

© Copyright Sara Neven