Vier vallende avonden

Uit 'Het romantisch avondmaal'

Als Venus de zon de avond wijst
als Mars op afstand staat te kijken
vluchten de vogels naar de nacht
waar de sterren in wolken deinen

Als de treinen in de schemer rijden
als een lijnvlucht de hemel stil belijnt
kruipen de ratten naar de nacht
waar de resten in vlokken drijven

Als de goden van de bergen dalen
als de geesten de hel steels ontlopen
sluipen de slangen naar de bomen
waar vruchten de vrouwen halen

Dan als alles geruisloos is verdwenen
als niets de rust nog waagt te storen
bazuinen de ruiters de zege vierend rond
uit de einders omwille de dood verschenen.

Guido van Geel

© Copyright guido