Hun allerlaatste trein

ik heb
ervoor gebeden
wat dagen geleden
een zonnetje
op mijn begrafenis
maar er schijnt
niets op mijn benen
nu ik hier lig

ik ben afgelegd
wordt dadelijk
afgedekt
met ieders
bloem naar keuze
stil zullen zij
langs mij gaan
ik ken ze allemaal

door over te gaan
heb ik tal van
inzichten verworven
eenieder heeft wel
iets in de diepte van
zijn hart verborgen
dat het daglicht
niet mag zien

ondanks hun
volwassenheid zijn
het de kinderen
gods gebleven
maar hun speelse
vroomheid doet
bij mij toch wel
de ogen even open

ik laat ze
nu los met
een lach want
wie had ooit
gedacht dat ik hun
stappenteller zou zijn
of de claxon van
hun allerlaatste trein


wil melker
28/01/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl

© Copyright wil melker