Er roert zich
Uit 'Het absurdistische universum'
een enkeling aan de oeverwal
in slijk en slik diep verzonken
een weg vervolgt van tij naar tij
tot de schemer dit doet verkeren
in voegen bij het laatavondfeest
voor wind en wolken hoog en neer
zijn plaats te slapen in de rijen krijgt
en de nacht zwart de sterren stijgt
toch als later uit licht en wereld
een grote rode ochtend rijst
weet die eenling weer zijn uur te slaan
om stil op wieken weg zijn gang te gaan.
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
06-01-2019
Over dit gedicht
'Ik ben zo vrij als een vogeltje', zei de zwerver en zette zijn duimen aan het beugeltje.