Parasitaire symbiose

een zwaai
ogen en een lach
vingers die nog reiken
aan wat eens was

de hoek om
dan uit zicht in
leegte die altijd gevuld
werd door jouw blik

er kaatst geen
spanning meer in het
opgeloste perspectief
de nasmaak is niet lief

nog voordat grieven
zich manifesteren in de
uitleg van het gebeuren
wil ik niet gaan treuren

maar mijn verlies
nemen als man met
begrip ook hoe het in
jouw mening anders kan

heb mijn spiegelbeeld
bekeken in komende
jaren en zag mezelf
steeds meer verbleken

heb jou zien bloeien
wil zelf ook verder groeien
zonder de parasitaire symbiose
waarin wij elkaar nu gedogen


wil melker
28/11/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl

© Copyright wil melker