Aandacht voor onze koekoek.

Jaren lang liet hij zich in onze bomen horen.
Het was geluid dat mijn hart bleef bekoren.
Koekoek, koekoek, koekoek weerklonk uit iedere hoek.
Hij was naar een kant en klaar nest op zoek.
Maar door de bezoedeling, de pesticiden en andere bucht.
Ging onze koekoek natuurlijk op de vlucht.
Ik miste hem iedere dag steeds meer en meer.
Waarlijk, werkelijk op een zekere keer.
Was onze koekoek daar toch wel weer.
Ik was doodgelukkig met zijn geroep.
Daarom doe ik nu een algemene oproep.
Mensen a.u b. respekteert toch de natuur.
Want op de duur breekt het op als zuur.
En wordt het hier ook voor ons onmogelijk te leven.
En zullen we eveneens de pijp aan Maarten moeten geven.
Laat ons samen werken aan ons geliefd milieu.
Zelfs Hierboven zijn ze het een beetje beu.
Wij moeten recycleren, limiteren en vooral proper zijn.
Dan wordt het hopelijk weer zoals vroeger netjes en fijn.
Onze koekoek kan dan opnieuw zijn eiers vreemd deponeren.
Om voor de toekomst zijn nakomelingen te garanderen.
Zodat ons nageslacht van onze koekoek kan blijven dromen.
En blijven gezond leven en hem horen in onze bomen.

© Copyright willy vandevyvere