Hoog gebouw
Nu ik hier sta bovenop dat hoge gebouw, weet ik dat mijn leven nooit zin heeft gehad.
Ik ben maar één stap van de verlossing verwijdert.
Een traan rolt over mijn wang de diepte in, dezelfde diepte waar ik ook zal rechtkomen.
Ik heb het gedaan ik heb de stap gezet.
Ik voel de wind door mijn haren en al snel voel ik de grond, de koude harde grond.
Maar dat voel ik niet lang.
Nu zal ik nooit meer pijn voelen.
© Copyright Alice klamer
Ingezonden door
Alice klamer
Geplaatst op
24-02-2009
Over dit gedicht
vallen of terug opstaan ?