Tranen

Soms hoor ik het gehuil van een huilende vrouw,
zo heel stilletjes opdat niemand haar horen zou.

Verstopt in een hoek laat ze haar tranen gaan,
helemaal alleen in het donker met geen enkele lamp aan.

Niemand mag haar zien en zeker niet horen,
ze huilt om haar gemis en de mensen die ze is verloren.

Ze kan het niet vertalen haar verdriet moeilijk delen,
altijd weer die angst dat ze met haar gevoel gaan spelen.

Een lach naar buiten, er steeds voor een ander zijn,
niemand hoeft te weten dat ook zij leeft met pijn...

© Copyright Marja van Tilborgh