Eenzaamheid

Eenzaamheid komt met de tijd,
heel langzaam sluipt het naar binnen.
Niemand die ernaar kijkt,
allemaal bezig met eigen dingen...

Een hechte vriendschap verwaterd,
weer andere komen en gaan.
Het gevoel in haar steigert,
maakt plaats voor argwaan...

Vertrouwen eerst zo hecht en degen,
blijdschap en hoop deden haar weer fleuren.
Door twijfel werkt haar gevoel nu tegen,
vraagt zich af: hoe heeft het kunnen gebeuren...

Eenzaamheid sluipt naar binnen,
nee niemand is tot iets verplicht.
Gekluisterd aan het gevoel van binnen,
is ze weer door eenzaamheid gezwicht...

© Copyright Marja van Tilborgh