Zilverwit

De maan penseelt op jouw gezicht
dat wordt gegijzeld door de nacht
een zilverwit fluwelen licht
dat op het ochtendgloren wacht

Een duistere schaduw glijdt voorbij het zilverwit over je wang
Je duwt je zacht tegen mij aan en fluistert
echt ik ben niet bang

Het zilverwit komt langzaam weer
de schaduw is verdwenen
De angst verdwijnt de rust keert neer
Je trilt nog op je benen

Op hals en borsten en gezicht
wordt een kunstwerk aangemaakt
De maan penseelt zijn zilveren licht
Wat ben je mooi zo helemaal naakt

© Copyright Mark