Wie ben ik.

Ze kennen me als dat stoere meisje,
die nergens bang voor is.
Maar als ze in mijn ogen kijken, dan zien ze… er is iets mis.
Maar nooit iemand die iets opmerkt, niemand die het ziet.
Ze zien de traan niet, die onopgemerkt mijn oog verliet

Ze zien me als dat leuke meisje, vrolijk en spontaan
Ik wil ze niet teleurstellen dus ik kan mezelf niet zijn.
De pijn die ik verberg, de leegte die ik voel.
Zo in de war,
Ik weet zelf niet wat ik bedoel…

Elke avond weer, voor het slapen gaan
Bid ik tot de heer, of hij er voor me wilt zijn,
Hij is mijn enige steun, degene die ik vertrouw.
Hij is de beste vriend die ik altijd al hebben wou.

Me handen gevouwen, en mijn ogen dicht,
Hef ik mijn hoofd omhoog,
En ik kijk in het licht.
Mijn antwoord komt langzaam in het zicht.
Wees jezelf, en je leven wordt verlicht.

© Copyright Nana Hov.