Op de duin van het leven

Op de duin van het leven

Ik sta op de duin van het leven
Waar ganzen in vrede flaneren
Waar een mythe van heel even
Goddelijke vlammetjes aan laat gaan

Het leven is bij wijlen niet lichtvoetig
Als de gang in duister raakt
Doch is er altijd zijdelinks dat lampje
Wat zegt; ‘Blijf in vertrouwen
Zonnige dagen komen eraan’

Ik sta op de duin van het leven
Waar al het kleine groter is
Omdat prullaria geen liefde geeft
En nimmer mijn hartje vindt

Het hart is de liefde
Het hart is iedere hoge berg
Het hart is de boom en de zee
Het hart is het dekentje wat jou beschermt

Ik sta op de duin van het leven
Waar al zoveel mijn binnenste heeft geraakt
Zonder het woordje liefde
Zou ik hier nu niet lachend staan

__ // __

© Persoonlijke woorden geschreven door Madeleine Oppelaar. 17 November 2017. Tijd close 23:11 uur. Gelieve niet kopiëren zonder een schriftelijke toezegging van de auteur. Dank !

© Copyright madeleine oppelaar

Ingezonden door

madeleine oppelaar

Geplaatst op

17-11-2017

Over dit gedicht

Genieten van het leven. Genieten van het kleine wat groter is

Tags

Duin Kleinwatgrootis Leven