Op de fiets door mijn gevoel
Op de fiets door mijn gevoel
We beschilderen vaak woorden zonder woorden
Eén blik zegt ons al genoeg
Een lach van stiekem kijken
Van ik zie jou en jij ziet mij
Van ja hoor het gaat goed
Stilletjes een glimlach
Stilletjes een groet
Op twee linker schoenen kun je niet lopen
Zo ontpopte de twijfel en gezakt weer de moed
Stilletjes is er een blij zijn
Stilletjes is er een rouw
Want in de koele stilte
Draag ik nog steeds diepe gevoelens voor jou
Al mijn dromen en gevoelens zijn al eens beschreven
Over iedere ‘nachten zee’ en haar zon
Over het verlangen
Over het geborgen gevoel onder een wollen deken
En het verre reizen in een ballon
Over vier kleine lieve woordjes in het even
Woordjes die jij tegen mij nimmer zeggen kon
Het fietsen door mijn gevoel is gedaan
Van kleine stukjes toen
Tot vreugde passen in het groen
Van het weerzien zo vroeg in november
Een zien wat nu in mijn geheugen staat
Een lach is vrijgelaten op de heide
Een roep ging later op weg richting kust
Een zucht blaas ik nu uit naar het verre
Zodoende krijg ik weer rust
Ach mijn liefste
Vertel jij ze nou
Hoe luisteren de gevoelens bij jou
__ // __
© Persoonlijke woorden geschreven door Madeleine Oppelaar. 13 November 2017. Tijd close: 13:30 uur. Gelieve niet kopiëren zonder een schriftelijke toezegging van de auteur. Dank !
© Copyright madeleine oppelaar
Ingezonden door
madeleine oppelaar
Geplaatst op
13-11-2017
Over dit gedicht
Een gedicht over gevoelens