Een weg

Een weg over brede vlakte,
een pad, dat betreden wordt,
geen borden, die richting wijzen,
geen besef van richting nog doel.

Een weg door begroeide heuvels,
door lommerrijk groen struikgewas,
beperkt zicht door hoge bomen,
geen zorgen over richting nog doel.

Een weg over hobbelige keien,
slingerend door dor verdroogd gewas,
geen water dat verkoeling kan schenken,
doelloos zwerven zonder richting of doel.

Een weg tussen haasten en vluchten,
over keien, asfalt, of beton,
tussen weten en vragen, hebben en meer,
zekerheid vervaagt, in richting en doel.

Een weg door fabrieken en kantoren,
over stinkend asfalt en schrale beton,
in een haasten zonder denken,
de weg bepaalt, de richting en doel.

Een weg langs huizen in lange rijen,
een vluchtige ontmoeting, hier en daar,
een enkele overnachting bij vrienden,
de richting bepaald, vaag tekent het doel.

Een weg door zachte herfsttinten,
door bossen, en paarse heidevelden,
door akkers, vol geur en groen,
de richting bepaald, het doel bereikt.

Een weg, werd hij gekozen?
Gaven we zelf de richting aan?
Of,... werd die richting ons gewezen,
door ‘t Doel dat ons de weg gewezen had?

Egbert Jan van der Scheer
15-02-‘04

© Copyright Verwijderde gebruiker