Soms wil je gaan.

Soms wil je gaan.
Ooit was er een tijd gevuld met leven, genieten van iedere dag die je was gegeven.
Trots ben ik dat ik 37 jaar jouw schoondochter mocht zijn, trots op een muziekale man met zijn eigen refrein.
Al op jonge leeftijd heb jij mij de muziek ingesleept, op bugel begonnen, elke week les, je zat met me opgescheept. Samen in het Verkade orkest, wat was ik opgetogen,die tijd, die mooie tijd is omgevlogen. Je was klaar voor de dag van morgen, alles geregeld, zonder achterlatende zorgen. Je dierbare in je nabijheid, samen wachten op jouw vrijheid. Je was ook in veel gedachten, familie die op afstand op dit einde wachten. En dat veel mensen je zullen gaan missen, is iets waar niemand naar hoeft te gissen. Dit wordt mijn laatste reis zei hij, ik vaar wel uit en keer niet weer, want alles is hier als vanouds, en jong zijn lukt mij ook niet meer. Als ik de pijn niet meer kan dragen dan wil ik gewoon gaan, als ik niet meer kan genieten, dan wil ik niet meer bestaan. Het laatste akkoord, het gaat echt niet meer, het is goed zo, ik leg me erbij neer. Jullie snappen mij toch wel? Mijn leven is voldaan, bedankt voor alle zorgen, jullie hebben ontzettend je best gedaan, maar soms wil je gaan.

© Copyright Anita

Ingezonden door

Anita

Geplaatst op

28-09-2017

Over dit gedicht

Schoonvader

Tags

Somswiljegaan