(Z)onder
Wolken trekken blauw
sinds je weg bent heeft alles meer waarde gekregen
je tandenborstel je kussen je stoel aan de eettafel
ik heb me nooit voorbereid op het weggaan
want niemand gaat graag naar grijze gebieden
als ik aan het lot dacht was ik egoïstisch
en nu draait alles om jou
jij die het kokend water in me bent
het kokend water dat nooit lauw zal worden
voor pijn te schrijven heb ik niet veel letters nodig
alles heeft zijn smaak verloren
en nu je er niet meer bent
moet ik toegeven
voor afscheid heb ik geen talent.
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
09-09-2017
Over dit gedicht
In je leven ben je voor jezelf een raadsel, maar na je dood weet opeens iedereen heel goed wie je was - hadden ze je dat maar eerder verteld