Stil
Stil
Het is nog vroeg in de ochtend
Als jouw stem het raampje vindt
Al jaren heb ik jou bewonderd
Maar liet ik de waarheid stil
Jij bent naar mij zo voorzichtig
Als het om toenadering gaat
Soms doe je zelfs onverschillig
Dan weet ik niet waar ik sta
Een handgebaar op de schouder
Hij omschreef toen het juiste verhaal
De ruimte was vredig en helder
Jij straalde, zo zie ik jou graag
Het wordt zonnig in jouw beide ogen
Als de liefde in het midden klinkt
Toch voel ik me enigszins schuldig
Omdat de historie anders is
Geen enkel woord over ware gevoelens
Wordt er op aarde nog open gemeld
Jij houdt het bij die ene poging
Nadat ik had ontkent
‘Het spijt mij
Het spijt mij
Het spijt mij’
Je zei dat je een andere weg in zou slaan
Over welke brug moet ik dan gaan
Zodat ik jou alsnog kan vinden
Want nu geraakt de stilte
Stilletjes stiller dan stil
Jij bent als een mooi Aurora opgestaan
Het gesluierd licht is jou voorafgegaan
Nu tob ik de dag na de nacht
En danst mijn hart van verlangen
Je zei dat je een andere weg in zou slaan
Over welke brug moet ik gaan
Zodat ik jou morgenochtend mag vinden
Want nu is de stilte
Stilletjes stiller… dan stil
Want nu is de stilte
Stilletjes stiller… dan stil
___ // ___
Persoonlijke woorden geschreven door © Madeleine Oppelaar. Datum: 03-07-2017. Tijd close: 16:44 uur.
Verboden te kopiëren zonder een schriftelijke toezegging van de auteur. Dank!
© Copyright madeleine oppelaar
Ingezonden door
madeleine oppelaar
Geplaatst op
03-07-2017
Over dit gedicht
Liefde en ontkenning