Het te ontlopen lot

Uit 'Het romantisch avondmaal'

Hij weet nog dat de avonden duurden,
duurden tot ver na middernacht
hij weet het bleef maar smeulen,
smeulen tot ver daar in het noorden

nagloeien tussen de wolkenbanden
terwijl zij maar in het as bleef porren
tot het een heel mooi silhouet deed zien
waar later vet het een en ander stoorde

halve eeuwen komen halve eeuwen gaan
als valappels langs een moddersloot
van kunst naar kitsch tot wrange grap
rot het hele zooitje tot zwarte drab.

Guido van Geel

© Copyright guido