Het is als de reuma
Ik voel je handen
Daar waar ik het niet wil
En ik bevries opnieuw
Terwijl ik vanbinnen gil
Laat me los
En laat mij gaan
Zelfs in mijn gedachten
Kom jij achter me aan
Ik heb het nooit gewild
Want ik was nog zo klein
Ik snapte nog niet veel
Maar ik vond het niet fijn
Ik kan de herinnering
Helemaal niet aan
Daarom veeg ik haar
Van de baan
Tranen branden
Achter mijn ogen
Zo veel jaar geleden
Maar nog altijd gelogen
Het is en blijft
Een groot litteken
Wat mij ook nu
Nog hard kan steken
Het is als de reuma
Die opkomt bij de kou
Er komt een moment
En dan stuit ik weer op jou
© Copyright Myself
Ingezonden door
Myself
Geplaatst op
01-12-2016