najaar

najaar

eerst praalden en straalden
dan daalden de naalden
langs lange lariksschaduwen
zwijgend zwart en zwaar
vruchten zoet en zat van zomerzotte
‘t koortsig blad valt uit een slinkend dak van blaâr
doorweekt en bol van bitterheid
het tegendeel van eeuwigheid
ik zie hoe het vale najaarslicht
zijn klamme sporen zet
mijn vensters blijven dicht
ik zie hoe ‘t eigen sterfproces
versneld aan mij voorbij gaat

maar dood is niet het einde
zit daar niet over in
dood is niet het einde
het wordt een nieuw begin

© Copyright Istvan Koning