zwarte sneeuw
boven statige zwarte sparren
tegen de donkerblauwe lucht
schittert de avondster in fluweel
krassen kraaien als vluchtige vlokken
deze avond tot grootse weemoed
sober afscheid van de kortste dag
zij lossen op in deze winterse nacht
‘t metaalblauw hunkerend naar de zon
aan het einde van de lange duisternis
© Copyright henk posthouwer
Ingezonden door
henk posthouwer
Geplaatst op
14-02-2009
Over dit gedicht
die kraaien, die zo klagend in de late avond nog een plek zoeken. van dichtbij zijn ze heel mooi, met die metaalglans. ze schijnen ook heel trouw aan elkaar te zijn..