wie

wie

als ik dorst heb
wie zal mij laven
zonder aanspraak te maken op mijn waardigheid

als ik honger heb
wie geeft mij brood
en laat mij mijn gezicht behouden

als ik bid
wie zal naar mij luisteren
zonder mijn ziel op te eisen

wie zal het horen
mijn roepen, mijn pijn, mijn schreien
mijn sterven beetje bij beetje

wie gaat er mee
als ik met lood in de schoenen
ongerust mijn tuin uitloop

© Copyright Istvan Koning

Ingezonden door

Istvan Koning

Geplaatst op

15-09-2016

Over dit gedicht

vertwijfeling, beseffen

Tags

Eenzaamheid Oudedag