Ver verleden
Ik lees de brieven, de teksten van toen
proef wat ze nu met mij doen
Ik zag nog geen menselijk kwaad
en zie nu het klopt niet al wat er staat
Woorden liepen er vast als een wiel
draaiend in de motor van mijn ziel
De zuurstof werd langzaam vervuild
klemmend in mijn keel die zachtjes huilt
Het zijn de beelden, de gestalten van weleer
ze zijn er nog en toch ook niet meer.
www.josevanrosmalen.nl
© Copyright José van Rosmalen
Ingezonden door
José van Rosmalen
Geplaatst op
21-08-2016
Over dit gedicht
gedicht over herinneringen