DOOD
als je moeder doodgaat
gaat de deur dicht
van een wilde tuin
die iedereen vergeten had
als je zelf doodgaat
wie weet,
kruip je door de aarde
weer naar boven
in de oude tuin
waar je moeder zit te slapen
in een rieten schommelstoel
en rupsen zich ontpoppen
in de winterzon
en jij weer mag beginnen
een je eerste droom
aan de voeten van je moeder denk je niet meer
aan de dood.
© Copyright UysalGulay
Ingezonden door
UysalGulay
Geplaatst op
20-08-2016
Over dit gedicht
gaat over de dood