DOOD

als je moeder doodgaat
gaat de deur dicht
van een wilde tuin

die iedereen vergeten had

als je zelf doodgaat
wie weet,
kruip je door de aarde
weer naar boven
in de oude tuin
waar je moeder zit te slapen
in een rieten schommelstoel
en rupsen zich ontpoppen
in de winterzon
en jij weer mag beginnen
een je eerste droom

aan de voeten van je moeder denk je niet meer
aan de dood.

© Copyright UysalGulay

Ingezonden door

UysalGulay

Geplaatst op

20-08-2016

Over dit gedicht

gaat over de dood

Tags

Depressie Dood Leven Verdriet Wenen