ACH HEREMETIJD! ACH HEREMETIJD!

ACH HEREMETIJD! ACH HEREMETIJD!

“Ach Heremetijd! Ach Heremetijd!
De koning is de kluts weer kwijt!
Kijk onder de kasten en in alle hoeken
Help allemaal mee om de kluts te zoeken!”

Vanmorgen stond de koning op
Maar stapte met zijn duffe kop
Omdat hij niet had opgelet
Met zijn verkeerde been uit bed

Toen is ie van de wijs geraakt
En is de kluts toen kwijtgeraakt
De koninklijke kluts van goud
En daarna ging van alles fout!

Eerst ging ie nog gewoon op zoek
Naar zijn koninklijke spijkerbroek
Maar is toen naar de kast gegaan
En heeft een baljurk aangedaan!

Hij heeft heel smakelijk ontbeten
En al het kattenvoer opgegeten
(Maar niet de brokken van de hond
Omdat hij die niet lekker vond)

En heeft (zich van geen kwaad bewust)
Daarna de keukenmeid gekust
De koningin zei: “Asjemenou!”
En viel van de schrik toen bijna flauw

Snel sprong de koning op zijn paard
En zei: “Die heeft een rare staart!”
Daarna begreep de koning pas
Dat het vreemde paard een ezel was


Prins Karel zei toen opgewonden:
“Ik heb de kluts weer teruggevonden!
Gelukkig zag ik hem nog net
Onder het gouden hemelbed!”

Zo had de koning dus tamelijk vlug
Zijn koninklijke kluts weer terug
De koningin zei: “Heremetijd,
Raak dat ding alsjeblieft nooit meer kwijt!”

Maar ja, hoe spijtig dat ook is
Toch gaat het af en toe weer mis
Dan kust ie weer de keukenmeid
En roept de koningin: “Heremetijd!”

“Ach Heremetijd! Ach Heremetijd!
De koning is de kluts weer kwijt!
Kijk onder de kasten en in alle hoeken
Help allemaal mee om de kluts te zoeken!”

© Copyright Hans Erkamp

Ingezonden door

Hans Erkamp

Geplaatst op

28-06-2016

Over dit gedicht

Over een koning die de kluts kwijt is

Tags

Kluts Koning