Stervend op Bevrijdingsdag

Donkere woestende dagen naderen.
Zegevierend en blijheid op onze bevrijdingsdag.
Spreken wij over diezelfde vrijheid die wij straks ook weer kwijt zijn.
In de stilte en verte hoor ik schaterend en dreigend gelach.

De donkere wolken naderen langzaam en onopvallend.
Maar naderen doen ze wel degelijk.
Het is een soort van stilte voor de bom.
De paddenstoel vormende wolken brandden langzaam de wereld om.

Terugkerende haat en koude veranderingen dringen deze dagen binnen.
Ik sta op de rand van de afgrond te wachten.
De naderende troepen glinsteren aan de horizon.
In diezelfde tijd dat wij vrijheid vieren met deze tikkende tijdbom.

In het midden van onze onwetendheid tikken de laatste seconden weg.
Zonder te weten welke kleur en welke draad wij moeten door knippen.
Weg rennend in een donkere wereld.
Een laatste zucht weerkaats als een echo van een stervende merel.

© Copyright Esmeralde

Ingezonden door

Esmeralde

Geplaatst op

29-04-2016

Tags

Poëzie