VLUCHTEN VLUCHTEN VLUCHTEN
VLUCHTEN VLUCHTEN VLUCHTEN
stel je voor
je leeft in een gebied van nijd en strijd
je ziel is totaal verweesd
het is nog nooit zo erg geweest
je armen zijn niet lang en lang niet sterk genoeg
om je allernaasten te omarmen en te beschermen
je kunt niet meer, laat of vroeg
geen kracht meer zelfs om te huilen, schreeuwen of te kermen
niet waar je nu bent
in een lullige koude lekkende tent
in deze omgeving van hartelozen
daar heb je zelf niet voor gekozen
temidden van pijn en bloed en hartzeer
dat breekt een mens, keer na keer
je moet hier weg en wel snel
naar betere oorden
naar medemensen in het noorden
JeVeBe 2015
hebtudatook.nl
© Copyright JeVeBe
Ingezonden door
JeVeBe
Geplaatst op
14-03-2016
Over dit gedicht
voor ons geschreven uit mededogen voor deze mensenrampen