VLUCHTEN VLUCHTEN VLUCHTEN

VLUCHTEN VLUCHTEN VLUCHTEN

stel je voor

je leeft in een gebied van nijd en strijd

je ziel is totaal verweesd

het is nog nooit zo erg geweest



je armen zijn niet lang en lang niet sterk genoeg

om je allernaasten te omarmen en te beschermen

je kunt niet meer, laat of vroeg

geen kracht meer zelfs om te huilen, schreeuwen of te kermen



niet waar je nu bent

in een lullige koude lekkende tent

in deze omgeving van hartelozen

daar heb je zelf niet voor gekozen



temidden van pijn en bloed en hartzeer

dat breekt een mens, keer na keer



je moet hier weg en wel snel

naar betere oorden

naar medemensen in het noorden

JeVeBe 2015

hebtudatook.nl

© Copyright JeVeBe

Ingezonden door

JeVeBe

Geplaatst op

14-03-2016

Over dit gedicht

voor ons geschreven uit mededogen voor deze mensenrampen

Tags

Empathie Pijn Verdriet