Langs de highway

Als ik je nu de oceaan liet zien, verdwaald
en buiten adem, één groot geratel.
Sommigen erlangs in dunne kleren,
geliefden, glimmend, argeloos

in de ijle lucht een weg op die zij kennen.
En keren terug naar het ogenblik,
de vrouwen boven de sturen - alles wat
zich afspeelt, het hele leven door, have en
goed één richting uit, godvergeten oorden.

Ergens laat men vliegers op, vraag mij niet,
wit en groen - het gaat om de belofte,
de milde bries die tot uitzien dwingt.

© Copyright Frans Bude