Liefste

ik leg mijn handen
op het water, voor jou
bega ik sneeuw,

die naderhand gevlogen,
snijdt tot op de huid,
de riem van wind, aangetrokken

en smal het bed van slakken,
de natte voeten onderin,

de lucht die warm en zwart,
vol van ijzer, aanbreekt -

als - weleer.

---------------------------------
uit: 'Vlammend Marmer', 1984.

© Copyright Frans Bude

Gedicht van

Frans Bude

Geplaatst op

18-02-2016

Tags

Liefde Slakken