In het klaarlicht

Als dan het zand verstuift, de duinpan rond om
te ontvangen, dan, in andermans droom, duik ik

weer op. En kom om mij te omringen, mooier dan
ooit, met jou uit de schemer van het sparrenbos,

het omtrekloze, te herkennen aan het zwenken van het
duister, hangend aan de takken, zwaaiend steeds,

ik beneden, omsloten door de golven - zwem jou tegen,
de zee in, die pijnloos is, achter de branding door.

© Copyright Frans Bude