een foto zonder gezicht

ik probeer de woorden te vinden
die al jaren verloren zijn
mijn gevoelens op papier

je was als een foto
zonder gezicht, gevangen
in een vervormde realiteit

hoewel ik het probeerde
kon ik je niet verbergen
in het stilleven van mijn wereld

kon ik niet bij je wegkruipen
vertoeven in vaderlijke veiligheid
waar ik soms nog steeds naar verlang

want jij had je plek opgeofferd
of hij was je afgenomen
en ik wist niet welke weg je nam

ik wilde je achterna rennen
al wist ik niet waar je was
je bent mijn zwaartekracht

en ik had je willen zeggen
dat ik je altijd miste
maar ik kon het niet

© Copyright Zomaar iemand