Jij doorstond. Ik verslond.

Al vele jaren zijn verstreken,
heb ik op je neergekeken.
Je naar beneden gehaald,
je toekomst bepaald.

Geen moment van genegenheid,
geen moment van spijt.
Jij doorstond,
ik verslond.

Diepe wonden heb ik gemaakt,
tot je helemaal kraakt.
Nooit meer te helen,
toch bemind door velen.

Ik besef nu wat ik je aandeed,
weet nu waar je onder leed.
Wat je moest verkroppen,
want ik was niet te stoppen.

Voor spijt is het te laat,
het zal goed zijn als je me verlaat.
Dit had ik nooit gewild,
maar jij was altijd al te mild.

© Copyright caatj