Nachtelijk
Neergedaald en zachtjes in de aarde verdwenen
Etmaal verdonkerd, de maan al verschenen
Geen schaduw in de straten, het zonlicht gedoofd
Een kudde schapen op de weg, nieuwe dromen beloofd
Nagenoeg geen kleuren meer te bespeuren
Zwarte gat, het etmaal begint te scheuren
Echo’s vervagen, stilte heeft z'n laatste woord gezegd
Sommigen blijven nog langer aan de dag gehecht
© Copyright Dicht bij de Stoof
Ingezonden door
Dicht bij de Stoof
Geplaatst op
25-11-2015
Over dit gedicht
Nacht, hoeft niet persé dat stukje donker te zijn in ons leven.