onze contouren versmolten
ik sluit mijn ogen
zodat ik jou niet hoef te voelen
maar ik voel je overal
mijn lichaam onder jouw handen
schreeuwt ze weg
ik luister niet
betrap mezelf erop
een glimlach sluipt op mijn gezicht
kijk naar het kuiltje in je wang
ik zoek bescherming
in jouw ogen verzonken
onze contouren versmolten
je moest me breken
gaf me een verloren knuffel
brak me zo
© Copyright Zomaar iemand
Ingezonden door
Zomaar iemand
Geplaatst op
13-10-2015
Over dit gedicht
Volgens mij heb ik eerder een gedicht met deze naam ingestuurd, maar dit is een geheel andere. Ik heb stukjes van verschillende gedichten hierin gecombineerd. Deze is eveneens voor mijn bundel.