onze contouren versmolten

ik sluit mijn ogen
zodat ik jou niet hoef te voelen
maar ik voel je overal

mijn lichaam onder jouw handen
schreeuwt ze weg
ik luister niet

betrap mezelf erop
een glimlach sluipt op mijn gezicht
kijk naar het kuiltje in je wang

ik zoek bescherming
in jouw ogen verzonken
onze contouren versmolten

je moest me breken
gaf me een verloren knuffel
brak me zo

© Copyright Zomaar iemand

Ingezonden door

Zomaar iemand

Geplaatst op

13-10-2015

Over dit gedicht

Volgens mij heb ik eerder een gedicht met deze naam ingestuurd, maar dit is een geheel andere. Ik heb stukjes van verschillende gedichten hierin gecombineerd. Deze is eveneens voor mijn bundel.

Tags

Angst Liefde Twijfel Veiligheid