Overlijden...
Het is moeilijk om je te laten gaan.
De gedachten dat ik niet meer naast je kan staan.
Elke avond kijk ik naar de deur in de hoop dat hij opengaat.
Dat je naar binnenloopt, me knuffelt en de hele tijd naast me staat.
Ik voelde me zo veilig met je armen om heen.
Maar nu sta ik bij je graf, koud en alleen.
Maar zolang ik hier ben zal jij er nog zijn, in mijn gedachten en in mijn dromen.
En er komt een dag dat ik bij je zal komen.
© Copyright xKoekii
Ingezonden door
xKoekii
Geplaatst op
27-03-2015
Over dit gedicht
Dit gedicht gaat over mijn opa.